Tahtlarınız vardı, ordularınız, şehirleriniz... Bir kör kurşun bahanesiyle yitirilmiş canı, eline kan bulaşmış zalime teslim ettiniz. Sonuç hüsran, hepsi kağıttan kale gibi, üfledik ve yıkıldı.
Sökün saraylarınızdan varakları, geriye ne kaldı?
Yandı mumlarınız, söndü sönecek. Açtığınız karanlığa fitil mi yetecek? Sırrınız sahtekarlıktan başkası değil, olmayacak. Yırtın bağrınızı, bu ağrı ayyuka çıkacak. Düştü dilimizden hayrı, firarı. Işığı kaybettik, geriye ne kaldı?
Kararmış kalbe aşkı sorunca, hırsı aşka sirayet edince, benlik yarışına girince iyice, iyice... Kaşa göze, güzele düştü aşk. Alın gençliğini, geriye ne kaldı?
Yağmur kokmak yasaklanmalı bu ruhsuz devirlere... Ne fayda açsa çiçeği bin bir rengiyle. Dizinin dibinde otursa baksa dahi gözünün içine, ulaşmak imkansız, gönül teline... Kaldırın mevsimlerden baharı, bu çiçek şölenine, bu baş döndüren kokuya, aşkı katmamış, geriye ne kaldı?
Yalan pazara düştü, alıcısı çok olmalı. Hayasızlık sarpa sarmış, ar etmeyen yüzlere toprak bile küstü, kızardı. Kendi bakkalından kendi ekmeğini çalan suretsiz utanmadı. Alın adaleti, geriye ne kaldı?..
Şule Aydın Bayır
